Oficjalny brytyjski raport z 1945 roku po kontroli projektu z Wolfsburga stwierdzał, że „pojazd nie spełnia podstawowych wymagań technicznych samochodu osobowego (…) jest zupełnie nieatrakcyjny dla przeciętnego nabywcy (…) Budowa samochodu w celach komercyjnych byłaby przedsięwzięciem całkowicie nieekonomicznym”. Historia jednak pokała, że stało się zupełnie inaczej. Konstrukcja Garbusa była niezwykle długowieczna i udana, a stale rozwijany samochód produkowano aż do 2003 roku. W połowie lat 60. Typ 1 był w sile wieku i popularności. Roczna produkcja przekraczała półtora miliona sztuk, udział w niemieckim rynku wynosił niemal połowę, a to jak popularne auto okazało się być w Stanach Zjednoczonych, zaskoczyło niemal wszystkich. Ale nie można się temu dziwić. On jest dobry nawet dziś. Klasyczny Garbus ma absolutnie niepodważalny urok. Kojarzy się z hippisowską wolnością, ale też zgodny jest z filozofią „slow life”. Jeżeli codzienna bieganina i fast foody Cię obrzydzają, w takim Garbusie odkryć możesz przedłużenie swojej duszy. W nim nie da się spieszyć, i nie da się pozostać niezauważonym. Szczególnie, jeżeli mówimy o dość wczesnym egzemplarzu z leżącymi przednimi światłami, w dwukolorowym malowaniu, dodatkowo wyposażonym w faltdach (materiałowy, rozsuwany dach). Mimo, że to wiekowa konstrukcja, prosta mechanika i chłodzony powietrzem silnik sprawiają, że Garbus sprawdzić się może nawet jako auto na co dzień.
Czytaj dalej Volkswagen 1300 1966 – SPRZEDANY →